më madhështore se vuajtja nuk na rrit shpirtërisht.Disa funde nuk kanë rikthim por kanë gjithmonë një fillim të ri.
Përse mos ta nisësh që tani këtë gjë?Po frikësohesh nga ndryshimi apo preferon të kalosh nga errësira se të dëmton drita e dashurisë dhe mirësisë?
Shpesh edhe një njollë e paragjykimit të frenon të jesh vetvetja apo të bësh ato që ndjen por si mund të jetosh i qetë nëse nuk e bën këtë kalim,këtë kapërcim duke u rifutur dhe rikthyer brenda teje dritën e shpresës dhe dashurisë?
Jeta nuk është e vështirë as e lehtë si për të pasurin dhe për të varfrin,të gjithë kemi halle të gjithë vuajmë në një apo mënyrë tjetër e çfarë pastj se vuajmë s’do të thotë se nuk do shikojmë sërisht gëzimin.
Miku im mbaj mend se:Të gjitha ndryshimet e mëdhaja fillojnë brenda teje,ti ke energji dhe aftësi më tëmëdha nga sa mendon shpesh herë por varet a je i vetdijshëm për këtë gjë.E pra për tu zgjuar fiksoje dhe mos e harro:Qaj kur të qahet,qesh kur të qeshet,luaj,dëfre,gëzohu,kujtoji miqtë mos i harro kurrë dhe mos të ta ndiej fare nga paragjykimet dhe fjalët sepse kur erdhe në këtë jetë askënd nuk pyete për të ardhur por erdhe i vetëm dhe unik,atëher përpiqu të mbesësh i tillë përgjat ç’do dite.
0 comments:
Post a Comment