Dashuria drita e Jetës.

E çkuptim do të kishte jeta pa dashurinë?Dashuria për veten,për familjen për personin që kemi përkrah?Le të ndalemi pakëz tek kjo e fundit.Çdo njeri ka simpati për dikë qoftë ajo pamore apo shpirtërore.

Simpatia lind forcën e jetës Dashurinë vetëm nëse futesh brenda qenies së atij njeriu që ke përkrah dhe nuk ke frikë të depërtosh ta çelësh atë derë që ndoshta kanë tentuar ta çelin shumë por sja kanë arritur dot.

Shpesh njerëzit kënaqen nga fjalët e bukura,dhuratat e shtrenjta apo bisedat e zjarrta që mund të bëjnë duke i hapur vetes brenda shpirtit dhe mendjes së tyre një plagë atë të iluzionit që të verbon dhe të duket sikur ke rënë në dashuri.Njerëzit që i zotërojnë këto aftësi janë mjeshtra të mëdhenj të gënjeshtrës dhe mashtrimit sy për sy por e mahnitshme është se ju besojnë edhe vet atyre gënjeshtrave për ti bërë më të besuara për mendjen tënde.Mendja manipulohet shumë lehtë,të gjitha këto i bëjnë ose për arritje të qëllimieve seksuale të cilat qëndrojnë vetëm në stadin e kafshërores ose për përfitime materiale qofshin ato lekë apo sende të kushtueshme.

Mjafton një ngrimcë e vogël realiteti që të gjithë atë magji të mrekullueshme që ti e quaje Dashuri të zjarrtë por realisht ishte një re e madhe iluzioni që mendja tënde e kishte krijuar ta shuaj duke të sjellë dhimbje të pafundme dhe ndoshta mund të zgjasin përjetë.

Pa kthejeni pak mendjen nga vetja.A nuk duhet ta doni dhe respektoni atë më shumë seç keni bërë deri më tani duke mos vuajtur nga e shkuara që ringjallet vetëm përmes kujtimeve?A nuk duhet që të filloni të ndizni dritën e dashurisë brenda saja një herë në mënyrë që të hyni dhe në shpirtin e dikujt tjetër që ju përshtatet dhe ju pranon ashtu siç jeni?Kaq shumë pyetje me përgjigjen PO.

Nuk jam Ekspert i Dashurisë,jam njeri i thjeshtë që respektoj,dashuroj dhe i jap gjithmonë brendësisë time atë që i takon sepse vetëm kështu mund të dua dikë tjetër për tu hyrë dhe çelur derën e shpirtit të saj.

Shikoj që njerëzit lyhen,vishen shumë bukur me rroba të shtrenjta firmato po me shpirtin nuk e bëjnë të njëjtën gjë,atëher a mund të quhesh njeri kur nuk kujdesesh për botën tënde të brendshme duke e lumturuar,dhe ujitur çdo ditë nga pak me dashuri,respekt dhe mirësi?

Jeta nuk është shumë e gjatë si për të varfërin dhe për të pasurin,të gjithë vuajmë,derdhim lot,mërzitemi,gëzohemi.Ajo që na duhet pranë është të kemi dikë që të na dhurojë çaste buzëqeshjeje edhe në trishtim,çaste të sinqerta dashurie,ngrohtësie,kuptimi,dhe mirësie.Çdo ndjenjë ka brenda sajë edhe pakëz xhelozi por sduhet ta lejojmë që të na vërë posht.Nëse ke dikë që lulëzon brenda shpirtit tënd dhe të pranon ashtu siç je,të pëlqen dhe e ndjen brenda vetes tënde,kujdeset për ty,të fal mbështetje,të jep qoftë dhe një përqafim pa të folur nëse je i mërzitur,ta shpreh sipas mënyrës së vet atë që brenda shpirtit të saj-tij ndjen,që të kujton dhe kushton vëmendje dhe kohë ty atëherë:

SHTËRNGOJE FORTË MIKU IM MOS E LËR TË IKI SEPSE KJO ËSHTË DASHURIA E VËRTETË,AJO NDJENJË QË PËRMES GJËRAVE TË THJESHTA E BËN QËNIEN TËNDE TË FLUTUROJË JO AJO QË SHKAKTON VETËM DHIMBJE,LOT DHE TRISHTIM.