Të falësh të tjerët dmth të ruash qetësinë tënde shpirtërore.

"Të dënosh është njerëzore,të falësh është hyjënore".

Kur një njeri të zakonshëm e shikojmë në rrugë na mjafton një shikim kalimtar për ta vërejtur se çfarë rroba ka veshur,çfarë model flokësh ka,çfarë ngjyre sysh ka,çfarë atlete apo këpuc ka veshur etj.Por nuk na ndodh e njëjta gjë për ti njohur atij shpirtin.Thonë se shpirti pasqyrohet në sy deri diku është e vërtetë por edhe kjo ka teorinë dhe praktikën e vet përbërse këto të cilat nuk duhet të bien në kundërshtim me njëra-tjetrën për të arritur rezultatin e dëshiruar.Ligësia dhe mirësia gjenden brenda shpirtit njerëzor dhe për ti dalluar ato kanë format e veta të shfaqjes së tyre,mënyra këto që shfaqen me sjellje të ndryshme.Një shpirt dhe mendje e stërvitur dhe e mbrujtur me mirësi kultivon në mënyrë maskimale lulet e gëzimit dhe dashurisë lule këto që nuk vyshken kurrë duke mos e lejuar të keqen të depërtoj brenda tij.Një shpirt i paditur kultivon në mënyrë të ndërgjegjshme ose të pandërgjegjshme dhe rrit brenda vetes së vet ligësinë,mllefin,mërinë elemente këto të së keqes që të largojnë nga korniza e njerëzores.

Të lejosh që urrjetja,frika,xhelozia,mllefi inati të rriten brenda nesh duke hedhur rrënjë të thella do të thotë se je duke i lejuar dhe shkaktuar ti vetes tënde probleme serioze psiqike,fizike dhe mendore por mbi të gjitha njolla të rrënjosura thellë në ndërgjegjie duke çekulibruar kështu të gjitha ekuilibrat e tu trupor,shpirtëror etj.Në të njëjtën formë dhe mënyrë Dashuria,falja,mirësia,mëshira,toleranca punojnë në mënyrë të pandërprerë për të mbajtur ekuilibrat shpirtëror,trupor dhe jetësor në nivelin e duhur duke mos shkaktuar dëme serioze.

Mund të tingëlloj e çuditshme por është e vërtetë që urrejtja,hakmarrja,frika,cmira,xhelozia të gjitha këto elemente të së keqes dhe ligësisë në shpirtërat ku ato janë rritur dhe kultivohen shëtisin në çdo skaj të tyre duke kafshuar,çjerrë,thithur gjak,ngrënë në mënyrë të menjëhershme apo ngadaltë e duke coptuar e goditur dita me ditë pa ndërprerje trupin,mendjen dhe atë që është më kryesore vetë shpirtin ku ato lundrojnë.

Cilido qoftë lëndimi, mashtrimi apo fyerja që na kanë bërë të tjerët duhet të gjejmë forcën për të falur për hir të shëndetit tonë. A i keni parë njerëzit që s’mund të falin e që urrejnë të gjithë e çdo gjë që s’është bërë prej tyre,se si kanë fytyrë të mpitë e plot me rrudha të parakohshme, pa asnjë arsye bëjnë ngërdheshje cinike, sytë e tyre shkëlqejnë nga një dritë armiqësore, buzët e tyre stërhollohen e fytyra here u skuqet e here u zverdhët. Ata e bëjnë këtë sepse kështu i urdhëron e keqja brenda tyre duke i helmuar e duke mos lejuar të falin të tjerët e më këtë të falin vetveten.

            Njerëz falni dhe largon të keqën nga vetvetja, ajo nuk ju lë të jetoni,ajo në fillim do të rezistojë por këmbëngulja juaj do ta mund atë dhe do t’i hap rrugë dashurisë,mirësisë dhe mëshirës që do t’ju sigurojnë një jetë të lumtur.Një thënie tjetër thotë:Kam kuptuar se nuk duhet të urrejmë askënd dhe duhet ti falim të gjithë.

            Porositë e përcjellura nga mëshira e pafund e Krijuesit nëpërmjet profetëve na thonë: “E, kurdo të ngriheni për t’u lutur, falni nëse keni ndonjë gjë kundër ndokujt”, ”Kush gjen keq të mos e fajësoj askënd përpos vetvetes” pra falni në mënyrë që të jeni të falur.